Inter’in Belçikalı golcüsü Romelu Lukaku, The Players Tribune mecmuasına verdiği röportajda mesleğindeki dönüm noktalarını ve hayatının çok güç geçen periyotlarını anlattı.

İşte 27 yaşındaki Romelu Lukaku’nun samimi röportajından kesitler:

‘HER GÜN BİREBİR MENÜ: EKMEK VE SÜT’

“Beş parasız olduğumuzu anladığım anı tam olarak hatırlıyorum. Annemin yüzündeki ifadeyi hala unutamıyorum. Altı yaşındaydım ve okul molası sırasında öğlen yemeği için konuta geldim. Annemin menüsünde her gün birebir şey vardı: Ekmek ve biraz süt.”

Baba Lukaku’nun futbol hayatının son yıllarında, yoksulluğu ve çaresizliği küçük Romelu’ya hissettirmemeye çalışan annesi ile ilgili bir anısından bahseden Lukaku, “Çocukken aklından bile geçirmiyorsun. Fakat sanırım buna gücümüz yetti. Sonra bir gün meskene geldim ve mutfağa gittim. Annemi her zamanki üzere bir kutu sütle birlikte bir şeyler karıştırırken gördüm. Her şeyi sallıyordu, neler olduğunu anlamadım.”

Sonra öğlen yemeğimi bana getirdi ve her şey yolundaymış üzere gülümsüyordu. Süte su karıştırıyordu. Bütün hafta yetecek kadar paramız yoktu. Beş parasızdık. Yalnızca yoksul değildik. Babam profesyonel bir futbolcuydu lakin mesleğinin sonundaydı ve paranın tamamı gitmişti” dedi.

‘ANNEM DUŞ İÇİN ÇAYDANLIKTA SU ISITIRDI’

“İlk giden şey de kablolu TV oldu. Gece meskene gelirdim ve ışıklar kapanırdı. Bir seferde iki, üç hafta elektrik yok. O vakit banyo yapmak isterdim lakin sıcak su olmazdı. Annem ocakta çaydanlıkta su ısıtırdı duşta başımın üstüne ılık suyu bir fincanla sıçratırdım. Hatta annemin sokağın aşağısındaki fırından ödünç ekmek aldığı vakitler oldu. Çaba ettiğimizi biliyordum. Lakin suyla sütü karıştırdığında, bittiğini anladım. Bu bizim hayatımızdı.”

Futbol ile kendini ve ailesini fakirlikten kurtarma hayallerini annesine küçük yaşlarında anlattığını belirten Romelu, “Ama yemin ederim ki o gün kendime bir kelam verdim. Güya biri parmaklarını şıklattı ve beni uyandırdı. Tam olarak ne yapmam gerektiğini biliyordum. Kardeşim ve annemle karanlıkta söylediğimiz duaları ve inancımızı, hatırladım. Kendime verdiğim kelamı bir müddet içimde tuttum. Kimi günler okuldan meskene gelir ve annemi ağlarken bulurdum. Sonunda ona bir gün dedim ki; Anne, bu değişecek. Göreceksin. Anderlecht için futbol oynayacağım ve bu yakında olacak. Uygun olacağız. Artık endişelenmenize gerek yok” dedi.

‘OYNADIĞIM HER MAÇ FİNALDİ’

Hayatında futbol oynadığı her anın final niteliği taşıdığını belirten Romelu Lukaku, “Babama, ‘Ne vakit profesyonel futbol oynamaya başlayabilirim?’ diye sordum. ‘On altı dedi’ ‘Tamam, on altı o zaman’ dedim. Size bir şey söyleyeyim, oynadığım her maç finaldi. Parkta oynadığım vakit finaldi. Anaokulunda, mola sırasında oynadığımda da finaldi. Katiyetle ciddiyim” tabirlerini kullandı.

‘BU ÇOCUK KAÇ YAŞINDA? KİMLİĞİ NEREDE?’

Beden yapısı ve deri renginden dolayı ırk ayrımcılığına uğradığını açıklayan Belçikalı futbolcu, “Her vuruşumda topun kapağını koparmaya çalışırdım. Tam güç. R1 tuşuna hiç basmadım zira FIFA’ya sahip değildim. Playstation’ım yoktu. Büyümeye başladığımda, birtakım öğretmenler ve ebeveynler beni gerilime sokmuştu.

Yetişkinlerden biri ‘Hey, kaç yaşındasın?’ dediğini birinci duyduğum anı asla unutmayacağım. ‘Hangi yılda doğdun?’ 11 yaşındayken Lierse genç kadrosunda oynarken ve öbür grubun ebeveynlerinden biri alana çıkmamı engellemeye çalıştı. ‘Bu çocuk kaç yaşında? Kimliği nerede? O nereli?’

Nereliyim diye düşündüm. Antwerp’te doğdum. Belçikalıyım. Babam orada değildi, zira deplasman maçlarıma gelecek arabası yoktu. Yapayalnızdım ve kendimi savunmam gerekiyordu. Gittim ve kimliğimi aldım. Belçika tarihinin en iyi futbolcusu olmak istedim. Maksadım buydu.

Güzel değil. Mükemmel değil. En iyisi. Birçok şey yüzünden çok öfkeyle oynadım. Konutumuzda dolaşan fareler yüzünden… Şampiyonlar Ligi’ni izleyemediğim için… Ebeveynlerin bana nasıl baktığını gördüğüm için… 12 yaşımdayken 34 maçta 76 gol attım ve hepsini babamın ayakkabılarıyla yaptım.” tabirlerini kullandı.

’76 GOL ATTIM VE LİGİ KAZANDIK’

Hayatındaki en değerli insanlardan biri olan dedesini kaybettiğini söyleyen Lukaku, “Bir gün dedemi aradım. Hayatımdaki en kıymetli insanlardan biriydi. Annem ve babamın geldiği Kongo ile olan tek bağlantımdı. Ona telefonda ‘Evet, 76 gol attım ve ligi kazandık. Büyük gruplar beni fark ediyor.’ dedim ve çoklukla o, her vakit futbolumu duymak isterdi. Lakin bu sefer garipti.

Bana; ‘Evet, Rom. Bu şahane. Lakin bana bir iyilik yapar mısın?’ diye sorduğunda, ‘Evet, nedir büyükbaba?’ diye sordum. ‘Kızıma bakabilir misin lütfen? Bana kelam verebilir misin? Kızıma göz kulak ol. Benim için ona göz kulak ol, tamam mı?’ diye sordu. ‘Evet, büyükbaba anladım. Sana kelam veriyorum.’ dedim.

O konuşmadan sonra başım çok karışmıştı ne olduğu anlayamamıştım. Beş gün sonra dedem vefat etti. Ve sonra sahiden ne demek istediğini anladım. Düşünmek beni çok üzüyor, keşke Anderlecht için oynadığımı görmek için dört yıl daha yaşayabilseydi. Sözümü tuttuğumu görmek için…” dedi.

‘IRKÇILIK DAİMA DEVAM ETTİ’

İçinde ukte kalanları ve annesine verdiği kelamları bir bir yerine getirmeye başladığını anlatan Romelu, “Anneme 16 yaşımda başaracağımı söylemiştim lakin 11 gün geciktim. 24 Mayıs 2009. Playoff finali. Anderlecht’le Standard Liege’e karşı. Anderlecht ile profesyonel mukavelemi 13 Mayıs doğum günümde imzaladım. Birinci paramla çabucak yeni bir FIFA oyunu ve bir kablolu TV paketi satın almıştım” biçiminde konuştu.

Kongo asıllı bir insan olarak, Belçikalı olmanın zorluklarından bahseden yıldız futbolcu, “İşler iyi gittiğinde, gazeteler bana Belçikalı forvet Romelu Lukaku diyorlardı. Makûs gittiğinde de bana Kongo asıllı Belçikalı golcü Romelu Lukaku diyorlardı. Oynama formumdan hoşlanmıyorsanız, sorun değil. Fakat ben burada doğdum. Antwerp, Liege ve Brüksel’de büyüdüm.

Kendi ülkemdeki birtakım insanların neden başarısız olduğumu görmek istediklerini bilmiyorum. Hakikaten bilmiyorum. Chelsea’ye gittiğimde ve oynamadığımda bana güldüklerini duydum. West Brom’a kiralık gönderildiğimde bana güldüklerini duydum.

‘BU BEŞERLER HİÇBİR ŞEYİM YOKKEN YANIMDA DEĞİLDİ’

Anderlecht için oynamayı hayal ettim. Vincent Kompany olmayı hayal ettim. Fransızca olarak bir cümleye başlayıp Felemenkçe bitireceğim ve geldiğim yere bağlı kalarak biraz İspanyolca, Portekizce yahut Lingala konuşacağım diye hayal ettim. Ben Belçikalıyım. Bu beşerler mısır gevreğimize su döktüğümüzde yanımda değildi. Hiçbir şeyim yokken yanımda olmayanlar, beni sahiden anlayamazlar. Çocukken 10 yıl Şampiyonlar Ligi izleyemedim. Okulda bütün çocuklar final hakkında konuşurken ne olduğu hakkında fikrim olmazdı.

Neden bahsettiklerini biliyormuş üzere davranmak zorunda kaldım. 2002 yazında Ronaldo’yu, Dünya Kupası Finali’nde izlerken ayakkabılarımda delikler olduğunu hatırlıyorum. Büyük delikler. On iki yıl sonra Dünya Kupası’nda oynadım” sözlerini kullandı.

‘ARTIK İSMİMİZİ BİLİYORLAR’

Dedesinin ölmemesini ve ailesine rahat bir hayat sunduğunu görebilmesini istediğini belirten Romelu Lukaku, “Sadece sahiden dedemin bunlara şahit olmasını isterdim. Premier Lig’den bahsetmiyorum. Manchester United değil. Şampiyonlar Ligi değil. Dünya Kupaları değil. Demek istediğim bu değil. Keşke dedem şu an sahip olduğumuz hayatı görebilseydi. Keşke onunla bir kere daha telefonla görüşebilseydim ve ona haber verebilseydim. Sana söylemiştim. Kızınız iyi. Dairede daha fazla fare yok. Artık yerde uyumak yok. Artık gerilim yok. Artık iyiyiz. Kimliklerini denetim etmeleri gerekmiyor, artık ismimizi biliyorlar” diyerek kelamlarını noktaladı.

Sözcü