Birtakım canlılar ölmezler.
Onlardan biriydi Bekir Coşkun…
Yalnızca ortamızdan ayrıldı. Artık bize üstten bakıyor.
Nasıl unuturuz onu?
Ağaçtaki sincaba, koldaki kuşa, sokakta tekmelenen köpeğe, gözü yaşlı anneye, cezaevinde gözünü açan bebeğe, Ankara’daki siyasetçiye, iyiye, hiç korkmadan güçlü berbata, hiç saklamadan sevgilisine, gökteki yıldıza, havaya, gelecek jenerasyonlara pırıl pırıl kalsın diye dereye, denize yazı yazan, yazı bile değil yürek şiirleri yazan kaç kişi var ki?
Dokuzuncu Köy, Onuncu Köy… Köy köy dolaşan, birden fazla kere vicdanımızın sesi olabilen kaç müellifimiz var ki?
SÖZCÜ son köyüydü. Daha çok uzun yıllar da yazacaktı.
Gitti…
Asla unutulmayacak bir fikir insanı olduğunu anlamak için fazla lafa gerek yok
SÖZCÜ’deki köşesinden yıllar içinde yazdıklarının ortasından süratlice yapılmış bir seçki bile onun memleket, insan ve tüm öbür canlılara duyduğu aşkı ortaya koymaya yetiyor:
Bir sincap gördüğünüzde ceviz ağacında, o sizin sincabınızdır, size emanet…
O köşe başındaki meşe ağacı sizin…
Karşı yamakçtaki çamların, servilerin, çınarların, çimenlerin sizden öteki kimsesi yoktur, onları siz koruyacaksınız, onlar sizin…
O kumru sizin…
O serçeler sizin…
Irmak sizin nehrinizdir, göl sizin gölünüz…
Dağ sizin… (1 Aralık 2008)
Düşe kalka dizin kanar…
Yol bitmemişse…
Durmayacaksın… (14 Mart 2014)
Bu kin ve nefret durmuyor…
Bıyık altından sırıtarak…
Kurnazca…
Hince…
Sinsice… (27 Nisan 2014)
Ey okur…
Sahip çık gazetecine…
Onun tek dostu, gücü, varlığı sensin…
Demokrasinin de ta kendisidir bu… (21 Mayıs 2014)
Palavra söylemek orucu bozmaz…
Yemiyorsun ki…
Millet yiyor…
Üfürebildiğin kadar üfür… (1 Temmuz 2014)
Ertuğrul Akbay bana kitabını gönderdi…
Kitabı aykırı tutuyorum sandım, çevirdim olmadı, yazılar aykırı bu sefer…
Meğerse Ertuğrul ayakları havada fotoğrafını koymuş…
Kitabın ismi; Yaş 75 Yolun Yarası… (17 Ağustos 2014)
Cennet’e gitmek istemem…
Gitmek isterim de…
Bu arkadaşlar şayet Cennet’e gideceklerse istemem… (7 Ağustos 2014)
Yeni yıl duası…
Yarabbi…
Sonuç olarak ağzını açanı bertaraf eyle…
Şu milleti saf eyle…
2015 yılında de akıldan af eyle yarabbi, geldik kapına… (2 Ocak 2015)
Laiklik dinsizlik değildir…
İnançlı insan için din aşktır…
Aşk…
Yaşar içinde…
Allah ile kul arasındadır…
Kimsenin bilmesi, görmesi gerekmez… Kimse kimseye ispat etmek zorunda değildir…
Ortaya döküp gösteriş yaptıkça değersizleşir…
Aşk nasılsa öyle… (11 Ocak 2015)
Artık “Laik devlette bu olmaz” demiyoruz…
“Yasalara aykırı” demiyoruz…
“Anayasa suçudur” demiyoruz…
“Ayıp” demiyoruz…
“Türkiye Cumhuriyeti’ne yakışmıyor” demiyoruz…
Milleti aptal yerine koyma” demiyoruz…
Yararı yok…
“Günahtır” diyelim bari…
Allah’tan kork… (6 Mayıs 2015)
Ve geldik dün; o güvenlik kamerası imgelerine uzun uzun baktım…
Savcı kaçıyordu…
Boş bir gümrük salano…
Tekerlekli valizini çekerken, aşikâr ki tanınmamak için başı önünde, başına kasket geçirmiş, pak eller savcısı!…
Bir hırsız gibi…
Çok sanık ya da hatalı kaçtığını görmüştüm de, savcının kaçışını birinci defa görüyordum… (12 Ağustos 2015)
Dün gece uzun uzun düşünüp “Şu an beni anıyor kesinlikle…” diye karar verdim…
Nereden bildim?..
Kulaklarım çınlamadıysa da…
Islandı gözüm…
İki damla yaş…
İki haberci benden bana…
Senden haber getirdiler…
Sağol gülüm… (12 Aralık 2015)
Bazıları hiç ölmez…
Ölseler bile yaşamaya devam ederler bizde…
Bir somurtma nöbetinde, keyifsiz bir aralıkta, bir bakarsınız çıkagelir Levent Kırca…
Neşet Ertaş gelir kimi gecenin bir vakti…
Tarık Akan gelir…
Zeki Alasya gelir…
“Metin’i ekti yine” derim…
Onlar öldü sanırsınız lakin ölmezler… (31 Aralık 2016)
Şu küçük cocuklar; tarikat yurtlarında tecavüze uğradıklarında ya da topluca yandıklarında içlerinden birinin vicdanı sızlar da, gidip Türkan Saylan’dan özür diler mi diye aklımdan geçti doğrusu…
Bazen bu türlü salaklığım tutar… (3 Aralık 2016)
Problem şu; turist gelmiyor…
Turizmciler plajda kurban kesip
“turist duasına” çıktı…
Yararlı oldu bence…
Suriyeliler geldi… (18 Haziran 2016)
Bu yazı, kırgın bir yazıdır…
Hoş günlerini-gecelerini yaşamamış… Umutları uğruna sevdiklerini, canı eşini, gözbebeği çocuklarını ihmal etmiş… Mahkeme kapılarının müdavimi, hakaret ve küfürlerin muhatabı… Şu önündeki klavyeye çok gözyaşı dökmüş… Ya da yalnızca okurları güldüğünde gülmüş bir müellifin; tahminen de nihayet “Ne halin varsa gör” diyen sitem yazısıdır…
Keşke sen başını kaldırıp şu kara yazgını kırsan da…
Varsın, biz bin modül olsak… (4 Ekim 2016)
Mevlana’yı mırıldanın o gün:
“Sanmasınlar yıkıldık, sanmasınlar çöktük…
Bir öbür bahar için, yalnızca
yaprak döktük…” (7 Şubat 2017)
İşte evvelki gün:
Akhisarspor-Beşiktaş macında her iki kadronun taraftarları ayakta, İzmir Marşı’nı birlikte okuyup çığlık çığlığa bağırıyorlardı:
“Yaşa Mustafa Kemal Paşa Yaşa…”
Yüreğimde bir futbol topu yüceldi, yüceldi bulutlara asılı kaldı… Futbol, toptan ibaret değildi…
Gözlerim doldu…
Sen bu cumhuriyeti sıkıntı yıkarsın… (15 Nisan 2018)
“Yeni amiral gemisi SÖZCÜ’dür” diyorlar…
Teşekkür ederiz ama…
Amiral gemisi değil, Bandırma Vapurudur, SÖZCÜ… (30 Mayıs 2018)
Bildiğimiz terör örgütlerinden çok daha tehlikeli, çok daha güçlü ve çok daha yaygın bir örgüttür dönekler…
“Dönekler Terör Örgütü” diyelim…
Kısaca; DÖTÜ… (19 Haziran 2018)
Bugün bir kedi yavrusu için, bir küçük köpek için, kuşlar ya da adalardaki atlar için Türkiye ayağa kalkıyor… Bir kediye tekme atıldığında beşerler kıyamet koparıyorlar… Gözyaşının ideolojisi yoktur, sağcısı, solcusu, muhafazakarı, liberali, milliyetçisi, çocuğu, bayanı, erkeği daima birlikte, bir sevgide birleşip canlıları korumak için çırpınıyorlar…
Tüm canlılar adına…
Teşekkürler Türkiye… (15 Temmuz 2018)
Kimi vakit kapı zili ya da telefon çalmış üzere gelir adama… O ümitsizlik, o bekleyiş, o çaresizlik nasıldır bilemezsiniz…
Hava her vakit kapalıdır, ışıklar her vakit fersiz…
Her kelam işsizde yaradır…
Git sor işsize…
Reçel acıdır… (27 Şubat 2019)
Tedavim devam ediyor, güç vakitlerde yazmama müsaadesini almıştım sizden…
Hekimlerim birden fazla gitti azı kaldı diyorlar… Vakit zaman yeniden sizden peşin peşin müsaade istiyorum.
Bağışlayın…
Burada yoksam, emin olun sizin oradayım… (20 Şubat 2019)
Kimse utanmıyor…
Türkiye utanma hissini kaybetti…
“Utanmaktan yerin tabanına girdim” derlerdi hani…
Bunlar daima zirvede… (3 Mart 2019)
Asla susmayacaklar…
Zira bizim yüreğimizde kimsesizler daima sızlanır… Bir yaralı asker daima inler… Kanaviçe perdeli camda şehit annesi hala sabahlara kadar bekler… Mahkemenin merdivenlerindeki o baba, daima oradadır… Babası-annesi hücreye kapatılmış çocuklar daima ağlar… Ranzalarda hatasız mahkumların intizarları hiç dinmez…
Susmayız…
Bizim vicdanımız, senin vicdanına benzemez… (26 Nisan 2019)
Bakıp bakıp bir gün elbette kapımızın zilinin artık çalmayacağını düşündüm…
Neyse ki ustam öğretti; zilimi kendim çalıp içeri kaçarım…
Ve tahminen de kapının önünde o olmayana seslenirim:
“Kim o…”
“……………..”
Ya da…
Kapı zili çaldığında ardında ben yoksam?..
Orasını söylemedi ancak, eminim biliyordu ustam… (29 Haziran 2019)
Her tökezlediğimde, daima “koş” demek istedim…
Lakin güç bir hastalık…
Vücut beyni dinlemiyor, o vakit sizden uzakta, vakit zaman ortadan kayboluyorum…
Bağışlayın…
Sabahtan gazeteler gelir… SÖZCÜ’de canım arkadaşlarımın manşetleri, haberleri, yazıları…
Ülkemizin üzerine çöken karanlığı dağıtıp aydınlığı yakalamak için koş’uşturmalarını okurum…
Kimi vakit hırslanırım, kimi vakit küçük fotoğraflarını öpesim gelir, kimi vakit yanaklarım ıslanır…
Uzaktan ve içimden her birine seslenirim:
“Koş…”
Bir kişi değerli değildir…
Biz önemliyiz…
Bir giderse, yerine bin gelir… (26 Eylül 2019)
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…
“Bütün kuşlar vefasız. mevsim artık sonbahar…” (4 Ekim 2019)
Bu yazı nasıl yazılır bilemiyorum…
“Adalet yok” desem, ne kadar anlamsız…
“Yargı bitmiş” desem, artık ne manası var…
“Hukuk tükendi” desem, saçma…
Emin Çölaşan; 3 yıl 6 ay 15 gün…
Necati Yanlışsız; 3 yıl 6 ay 15 gün…
Metin Yılmaz; 3 yıl 4 ay…
Mustafa Çetin; 3 yıl 4 ay…
Yücel Arı; 2 yıl 1 ay…
Gökmen Ulu; 2 yıl 1 ay…
Yonca Yücekaleli; 2 yıl 1 ay…
İktidardakiler “muhterem hoca efendi” derken, SÖZCÜ’nün bu yiğit gazetecileri “FETÖ” diyorlardı, dün haklarında verilen mahpus cezaları için siz ne diyebilirsiniz?..
Söyleyin… (28 Aralık 2019)
Güvercinler pencerelerin pervazında…
Üşümüştür seçe…
Yalnızca 16 dakikadır özgürlüğü kar tanelerinin…
Sadece…
16 dikika…
Müzik söylüyordur bardaki o kız tahminen hala…
“Karlar düşer
Düşer düşer ağlarım…”
Tahminen kimisi gülüyordur…
Onu saymadılar daha…
Kaç kişi ağlıyordur kim bilir…
Kar yağıyor buralara… (7 Ocak 2020)
Hatırlar mısın?..
Bir düş görmüştüm bir kezinde.
Kumsalda, beyaz köpükler içinde ayaklarımız…
El ele koşmuştuk hayalime göre…
Çok sevinip “Uğurdur” demiştin…
Doğrusunu istersen…
O rüyayı ben uydurmuştum ben…
Görülmemiş duşun uğuruna ihtiyacım vardı çok…
Çünkü…
Yerine koyacak hiçbir şeyim yok… (2 Şubat 2020)
Bir küçük belanın dünyayı esir alacağını, illa ki bizim canımızı yakacağını düşünmeyin…
Hiçbir aşının, ilacın, dermanın olmadığı çağlarda kolerayı, vabayı, tifoyu, veremi yok eden insanoğlu, bu zıkkıma teslim olacak değil…
Sevdiklerinizi uzaktan gözlerinizle öpün…
Hoş sözcüklerle yüreklerine sarılın…
“Kimseye bir şey olmayacak” diyerek, gülücüklerle meskeninize çiçekler serpiştirin…
Dileyin:
Mukadderat hiçbirimizi sevdiklerimizden ayırmasın… (25 Mart 2020)
Konutlar var; hüzün…
Meskenler var; aylardır kahkaha sesi duyulmadı hiç…
Meskenler var; bebeklerin maması, ilacı bitmiş hastanın…
Konutlar var; bir teneke kutuda biraz pirinç, yanındaki kavanozda bir avuç mercimek…
Meskenler var; yıllardır hiç kimse karşısında gülerek durmadı aynaların…
Konutlar var…
O saraylar uğruna başlarına yıkılmış…
Meskenler var, evler… (17 Mayıs 2020)
Yazı bilmem
Müellifim yazı bilmem
Bu yaz bu türlü geçti
Gelecek yazı bilmem… (30 Eylül 2020)
Şayet başka canlıları “can” üzere görmezseniz, kendi çocuklarınızın kanı sokaklardan eksik olmaz…
Zira asıl “telef” olan insanın vicdanıdır… (4 Ekim 2020)
Sözcü
