Usta gazeteci Rahmi Turan’ın, SÖZCÜ Kitabevi’nden çıkan son kitabı bir roman… İsmi “Dağların Kartalı HİLMO”… Şırnak dağlarında bir eşkıya ile gözü kara bir teğmenin, âşık oldukları “narin, şık, hoş bir kız için” karşı karşıya gelişini yazdı…

“Bu roman, yırtıcı dağlarda yaşanmış bir aşkın hikâyesi” diyen duayen gazeteci Turan, “HİLMO” adlı kitabıyla, roman sanatında da ustalığını gösterdi.

“Hilmo da, Abdülkerim de silah kullanmada inanılmaz yeteneklere sahipti. Baht bu maceracı iki çetin hengame adamını karşı karşıya getirdi… Bahar çiçeği kadar taze ve hoş bir kız için…” diyor.

Heyecan dolu kıssa okuyucuyu bir anda sarıyor, içine çekiyor, soluk soluğa ilerletiyor.

Kitabın konusu tutkulu bir aşk lakin birebir zamanda Güneydoğu’daki feodal tertibin sert bir eleştirisi ve insanların ezilmişliğinin gerçekçi hikâyesi…

Rahmi Turan’ın “DAĞLARIN KARTALI HİLMO” kitabını www.sozcukitabevi.com’dan ya da 0 212 948 22 78 numaralı telefondan temin edebilirsiniz…

★★★

■ “İki fıkra kitabınızın akabinde, insanı sıkı sıkıya saran tutkulu bir aşkın romanı olan “Dağların Kartalı HİLMO” kitabınız yayınlandı. Bu hikayeyi ne vakit ve hangi şartlarda yazdınız?”

■ “Romanın kahramanları, yabanî dağlarla dolu o coğrafyada yaşamış kişiler… Ben 1960’lı yıllarda tıpkı bölgede (Uludere ve Beytüşşebap’ta) yedek subay asteğmen ve teğmen olarak misyon yaptım. Kanlı-kansız birçok olaya şahit oldum. Birtakım silahlı çatışmaların içinde şahsen bulundum. Şahit olduğum olayları birleştirip, hayal gücümü de katarak, bir roman haline getirdim.”

■ “Olay, eski ismiyle ‘Klaban’ denilen Uludere dağlarında geçiyor. Tarih vermiyorsunuz ancak dağlarda teröristler yerine eşkıyaların kol gezdiğini devri anlatıyorsunuz. O tarihte Hakkari’ye bağlı olan bölgede sizin ekip kumandanı olarak çok sayıda eşkıya kovaladığınızı biliyoruz. Kitaptaki acımasız eşkıya Abdülkerim ile Hilmo karakteri gerçek olabilir mi?”

■ “Evet, ikisi de gerçek… Ben eşkıya Abdülkerim ve Teğmen Hilmo ile şahsen tanıştım. Hilmo tıpkı bölgede misyon yaptığımız teğmen arkadaşımdı. Gerçek ismi Hilmi Yıldırım… Yiğit bir gençti… Eşkıya Abdülkerim ise, inanır mısınız, Irak güçleriyle giriştiğimiz bir hudut çatışması sırasında Hızır üzere yetişip bize yardım etti… Çatışma bittikten sonra da göz açıp kapayıncaya kadar ortadan kayboldu. Türk askerini seven değişik bir eşkıyaydı… Günün birinde çığ altında kalarak hayatını kaybetti!”

■ “Yani roman gerçek olaylardan oluşuyor…”

■ “Hayır, büsbütün gerçek değil. Kısmen gerçek, kısmen kurgu… Teğmen Hilmo ile Eşkıya Abdülkerim karakterlerini ben geliştirdim roman kahramanı haline getirdim.”

■ “Günümüzde yaşanan aşklar eskisi üzere pak ve gerçek mi sizce, yoksa aşkı da mı kirlettik?”

■ “Romanda saf ve pak bir aşk işleniyor… Ölümsüz bir aşk… Günümüzde sanırım artık bu türlü aşklar yok! Bu tıp aşklar romanlarda kaldı.”

Turan “Kitabımdaki olay, eski ismiyle ‘Klaban’ denilen Uludere dağlarında geçiyor” dedi.

Hayatımı kaybetmeyi bile göze alırım…

Rahmi Turan’a daha birçok soru yönelttim. Bir bir anlattı. Karşılıklarını şöyle özetleyebilirim:

■ Olay Şırnak’ın Uludere ilçesi ile Irak’ın Zaho kenti ortasındaki dağlarda geçiyor. Uludere o tarihte Hakkâri’nin bir ilçesiydi… Bölgede terörist yoktu lakin dağlar ipten kazıktan kurtulmuş eşkıyalarla doluydu…

■ Hilmo, yabanî dağlarda eşkıyalarla gayret eden yaman bir genç, yetenekli bir yedek subay teğmen… Hayatının sürprizi ile orada karşılaşıyor. Yakıcı, sımsıcak, tutkulu bir aşk…“Jülide, çiçeklerin örttüğü bir aşk tuzağı üzereydi.” diyor.

■ Bir eşkıya, komutanın kızını kaçırıyor ve heyecan dolu fevkalade bir takip başlıyor.
Jülide gibi hisli, sessiz, hoş bir İstanbullu kızın günün birinde Irak dağlarında amansız bir gayrete gireceğini, o zarafetine, o hassaslığına karşın adam bıçaklayacağını kim düşünebilirdi?

■ Niye dünya böyleydi? Niye birinin yaşaması için, öteki bir canlının ölmesi gerekiyordu? Niye hayat amansız bir ömür gayretinden ibaretti? Yabanî dağlarda “Yaşamak için öldürmek yasası” hâkimdi çünkü…

■ Eşkıya Abdülkerim, bütün sermayesi silahı ve yüreği olan saf bir insan… Berbat değil belki… Ancak ağalık tertibi, yaşanan vahim haksızlıklar onu bu çıkmaz yola itmiş. Yaşamak için öldürüyor!

■ Hilmo  yedek subay teğmen… Yaman bir genç… Bölgede yaşanan haksızlıkları görüyor, önlemek içim savaşıyor lakin “Ben ve benim gibiler, koca denizde küçük damlalar üzeredir. Olayların istikametini değiştiremezler. İnsanın hızına tokat üzere çarpan yoksulluğu ve geri kalmışlığı üç-beş kişi önleyemez. Evet ben elimden geleni yapıyorum lakin neye fayda?” diyor. Bugüne kadar en güçlü başkanlar bile Güneydoğu’daki o feodal tertibi değiştiremedi!

■ Hilmo, hayatının aşkını dağlarda buldu ancak bu aşk uğraşını kazanacak mı? Aşk sahip olunduğu vakit hoştur. Lakin kaybedilme korkusu belirdiği an daha güzel… Jülide ve Hilmo birbirlerini sevmişlerdi. Yaşamak istiyorlardı… Bunun için kaçmaları gerekiyordu…

■ Jülide’nin “Kader bizi ayırmaya çalışıyor” kelamlarına Hilmo “Hayatımı kaybetmeyi göze alırım ancak aşkımı kaybetmeyi göze alamam. Pürüz olmaya çalışan herkesi öldüreceğim.” diye isyan ediyor. Öylesine sıra dışı, yakıcı bir aşk! Bugüne kadar okuyup da beğenmeyene rastlamadım!

Sözcü