Muğla’nın Bodrum ilçesinde yaşayan gazeteci ve merhum Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ ın basın danışmanı Can Pulak 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü nedeniyle açıklama yaptı.
AFRİKA’YI BİLE SOLLADIK NEYİ KUTLUYORUZ
Pulak açıklamasında “Şu gazeteciler Bayramına, çalışan gazeteciler gününe, hele yapılan kutlamalara ve çekilen iletilere çok gülüyorum. Sonra kızıyorum, öfkeleniyorum, söyleniyorum ancak ne deva? Dünyada basın özgürlüğü sıralamasında en geri Afrika ülkelerini bile sollayıp, en alt sıralarda gezinen bir ülke olarak neyi kutluyoruz ki? Şayet mahpustaki gazetecisi en bol ülke olmayı, basın özgürlüğü iyice cılızlaşmış bir ülke olmayı, iyi yetişmiş ve çok donanımlı, çok başarılı gazetecilerini çalıştırmamayı başaran bir ülke olmayı kutlayacaksak problem yok… Kutlu olsun” tabirlerini kullandı.
60 YILLIK GAZETECİYİM BÖYLESİNİ GÖRMEDİM
Usta gazeteci Can Pulak açıklamasının devamında ise “60 yıllık bir gazeteci olarak, mesleğinin her kolunda çalışmış, mesleksel kuruluşlarında Başkanlık dahil her kademesinde misyon yapmış,hala ısrarla mesleğini sürdürmeye uğraş eden, yaşı 80’e merdiven dayamış biri olarak şunu söylemeliyim. Yarım çok geçen gazetecilik hayatımda harpler, ihtilaller, darbe teşebbüsleri ve çok sıkı sıkıyönetimler görmüş ve yaşamış biri olarak,basına böylesine baskı, markaj ve ekonomik ablukaya pek rastlamadım, bu derecesini hiç görmedim.
Elbette güç periyotlardan geçtik, sıkıyönetimlerde hırpalandık, demokrasiyi işine geldiği üzere uygulayan iktidarlarla tanıştık ve çatıştık lakin böylesine acımasızına, tuttuğunu cezaevine atanına pek şahit olmadık. Allah rahmet eylesin,en korkulan Sıkıyönetim Kumandanı Cemal Tural’dı, o bile çok kızdığı gazetecileri iki gün merkez komutanlığında tuttuktan sonra salıverirdi. Demokrat Parti devrinde gazeteciler mahpusa girmedi mi? İhtilaller ve darbeler devrinde gazeteciler tevkif edilmedi mi? Terör devrinde dağlarda teröristlerle röpörtaj yapan gazetecilerin başı belaya girmedi mi? Alışılmış ki girdi ancak, meslek dayanışması o devirlerde inanılmaz derecede güçlüydü.
Bir gazeteci palavra mı yazdı,yanlış mı yazdı, olayları çarpıttı ve gerçekleri gizledi mi,genelde mahkeme kanalıyla tekzip gönderilirdi. O denli günümüzde olduğu üzere, vatan haini-terörist üzere damgalarla suçlanmaz, yakapaça yakalanıp içeri tıkılmazdı. Ben kasıtlı haberlere,önüne gelene yargısız infaz yapanlara, hakaret edenlere daima karşı oldum,halen de karşı çıkmaya devam etmekteyim.
Gazetecinin eleştirmek hakkıdır ancak,belden aşağı vurmak, hakaret ve küfretmek işi değildir ve olamaz da. Hele Türkiye’mizin genel menfaatlerine ziyan vermek, gerçek ve meslek kurallarına sadakatle bağlı bir gazetecinin asla hakkı ve ödevi olamaz. Fakat her eleştiriyi hakaret kabul etmek, şahsî hakların çiğnenmesi üzere görmek ve her vesileyle yargıya başvurmak da hakikat değildir” diye konuştu.
İKTİDARLAR HER ELEŞTİRİYİ AKIN OLARAK GÖRMEKTEN VAZGEÇMELİ
Pulak açıklamasının sonunda ise, “İktidarlarla basın ortasındaki öteden beri gelen daima hengamede, iki tarafın da kusurlarını kabul etmeliyiz. İktidarlar kendilerine yönelen her eleştiriyi hücum olarak görüyor, basın ise ispatlayamayacağı bir sürü temelsiz haberi kamuoyuna gerçekmiş üzere sunuyor. Bunun üzerinde devamlı arbede etmek yerine, daha makul tedbirler düşünmek gerek. Örneğin gazeteciler, yazdığını ispat edecek araştırma ve evraklara dayanmalılar ve (gazeteci kaynağını açıklamak zorunda değildir)gibi bir savunma kalkanının ardına sığınmamalılar.
Ayrıyeten her dedikoduyu, araştırıp soruşturmadan haber yapmamalılar. Yaparlarsa, basının başına çorap örmek için uğraşan iktidarların ekmeğine yağ sürmüş olurlar. Bugün Türkiye’de bir avuç çalışan gazeteci varsa, koskoca bir çalışmayan gazeteciler ordusu da vardır. Hem de hepsi de tecrübeli, donanımlı ve gerçek gazeteci… Yani ekmeğini gazetecilikten kazanan bireyler bunlar. Çalışan gazeteciler içinde mesleğini hakkıyla yapan, dürüst ve adil meslektaşlarım da vardır, doruktan paraşütle inen sonradan olma gazeteciler de…
Sonradan olma ve gazetelerin köşelerine oturtulan sun’i müelliflerin birçok da, iktidarların lisanı ve borazanları olarak vazifelerini muvaffakiyetle sürdürüyorlar. Burada üzerinde durmamız gereken nokta, siyasetin asla kabul edilemeyecek doğuşçu ve kirli lisanının, tıpkı biçimde basına da bulaşmasıdır. Yalnızca iktidar basınına değil, muhalefet basınına da… Türkiye bu lisanı kesinlikle düzeltmek zorundadır. Hızla düzeltmezse şayet, siyasetçilerin de gazetecilerin de lisanları daha da doğuşçu ve kirli hale gelecektir ki, bunun ülkemize çok daha büyük ziyanları olur.
CEZA MAHKEMELERİN İŞİDİR RTÜK VE BASIN İLAN KURUMUNUN DEĞİL
Gazeteci Pulak açıklamasını şu sözlerle bitirdi: Gazete ve televizyonların gerçek gazetecilerin eline geçebilmesi için birşeyler yapmak, tahminen de müteahhit, tüccar işverenleri devreden çıkaracak bir formül bulmak gerek. Bunu da lakin iktidar-basın ortak çalışması meydana getirir ki,günümüzde bu türlü bir işbirliğini beklemek şimdilik hayal üzere görünüyor.
Türkiye ne yapıp edip, tıpkı adalet ıslahatı üzere, tıpkı siyasi ıslahat üzere basın ıslahatının da çalışmalarını da bir an evvel başlatmalı ve mesleğimizin üzerindeki demoklesin kılıcını hızla kaldırmalıdır. Basınla yapılacak bir barış hareketinin ve atılacak sağlıklı ve dost adımların yararını, yalnızca iki kesim değil tüm Türkiye görecektir.
Son kelam olarak şunu da eklemeliyim. İmkansızlıklar içinde kıvranan ve taşra basını dediğimiz tüm Anadolu lokal gazete ve gazetecilerine önemli takviyeler yapmalıyız. RTÜK üzere, Basın İlan Kurumu üzere resmi kurumları basına tehdit ve baskı aracı olarak kullanmamalı, bilakis bunları medya dünyamızın destekçisi haline getirmeliyiz. Ceza, mahkemelerin işidir, RTÜK ve Basın İlan Kurumunun değil…
Sözcü
