Manisa’nın Soma ilçesi, 13 Mayıs 2014’te yaşanan ve 301 maden çalışanının hayatını kaybetmesiyle sonuçlanan faciayla birlikte ‘Acı­ların kenti’ olarak tüm Türkiye’nin hafızasına kazındı. Facianın üzerinden geçen 7 yılın akabinde geriye göz­yaşları dinmeyen, hayalleri yıkılan, adalete olan itimatları sarsılan aileler ve çocuklar kaldı. Birinci dava 4 yılda sonuçlandı. 37 kişi beraat etti. Soma Kömür İşletmeleri’nin İdare Şurası Lideri Can Gürkan’a kolay taksirden 15 yıl mahpus cezası verildi. Genel Müdür Ramazan Gerçek 22 yıl 6 ay İşletme Mü­dürü Akın Çelik 18 yıl 9 ay, yardımcısı İsmail Adalı 22 yıl 6 ay ceza aldı. Gür­kan 18 Nisan 2019’da tahliye edildi.

YARGITAY KARARI BOZDU

Yargıtay 12. Ceza Dairesi Gürkan’ın da ortalarında olduğu 4 sanığa 301 sefer öldürme ve 162 defa yaralama suçun­dan ceza verilmesini istedi. Fakat dairenin 5 üyesinden 3’ü değiştirildi. Karar bozuldu. Akabinde tutuklu 3 sanık da tahliye edildi, tutuklu kal­madı. Faciada hayatını kaybeden madenci ailelerinin isyanı gölgesinde tekrar başlayan dava 24 Mayıs’a ertelendi. Somalı madenci eşleri, an­neleri, babaları ve çocukları davaları gözyaşlarıyla takip etti. 7 yılda 77’nci duruşmaya katılan ve adalet arayışla­rını sürdüren aileler Sözcü’ye geçen 7 yıllık süreci anlattı.

Naciye Kaya, iki çocuğunun babası Mustafa Kaya ile birlikte keyifli günlerinde….

Umudumu, hayalimi ve hayatımı çaldı

Naciye Kaya: 7 yıl tek başıma geçti. Meskenin hem annesi oldum, hem de babası. Tek başına çocuk büyüt­mek, tek başına ayakta kalabilmek çok sıkıntı. Keşke eşim yanımda olsaydı, maddi çıkıntı çekmeye razıydık. Ya­şadığım küçük bir ıstırapta bile eşi­mi çok arıyorum. Onun son hali göz­lerimin önünden hiç gitmiyor. Artık konutumun bir odası fotoğraflarıyla dolu. Verilen cezalar içimizi soğutmadı. Adalete olan itimadımızı toprağa gömdüler. Yine yargılamada ceza bile alacaklarını sanmıyorum.

Gülfidan Köse (43) iki çocuğunun babası Erdoğan Köse’nin fotoğrafını tişörtüne bastırdı.

Ailemi yalnızlığa mahkum ettiler!

Gülfidan Köse: Her ne kadar hayata bir taraftan sa­rılıp, nefes alıyor ve yaşıyor olsak bile kalbimizin büyük bir modülü yok. Bu facia bile bile gelen bir faciaydı. Eşim daima söylerdi. Beni ve çocuklarımı bir ömür uzunluğu yalnızlığa mah­kum ettiler. Her duruşmada birer kez daha öldük. Adaletin olmadığını gördük. Yıllar sü­ren çaba sonrasında gös­termelik cezalar verildi. Artık de bir şey değişmeyecek.

İsmail Çolak, oğlu Uğur’u 26 yaşında kaybetti.

Bayram namazına gideni kıskanıyorum

İsmail Çolak: Bayram namazına ço­cuğuyla gidenleri bile artık kıskanıyorum. İki çocuğu vardı. Torunlar baba nedir, nasıl bir histir bilemedi. Ben ve eşim oğlumuzu kay­bettikten sonra hiç ya­şamadık. Biz de onunla mezara gömüldük. Yıl­lar uzunluğu sürecek travma yaşattılar. Her şeyimizi mezara gömdük. Adalet artık yargıçların ve sav­cıların gerisinde yazılı ‘Adalet Mülkün Temeli­dir’ yazısında kaldı.

Sözcü