Türkiye’nin en büyük adası Gökçeada’yı merak etmeme karşın, gitmek kısmet olmamıştı. Türkiye’nin en batı ucu Babakale’ye ulaştıktan sonra, Gökçeada’ya gitmemek olmaz. Çanakkale’den Gökçeada’ya gidebilmek için feribotla Eceabat’a, oradan da yeniden feribotla yaklaşık bir saat 15 dakikalık seyahatle, Gökçeada’ya gidiyorsunuz. Gökçeada’ya daha evvel üç feribot sefer yaparken, artık ikiye indirilmiş. Bu yüzden gitmek, dönmek biraz çileli oluyor.

Gökçeada’nın kıssası çok. Onlardan biri de adadaki havaalanı. Gökçeada’ya 6 yıl evvel havaalanı ve liman yapılmış. Ancak gelin görün ki havaalanı tam 6 yıldır çalıştırılmıyor. 62 işçi her gün işe gidiyor lakin yapacak işleri yok. Bir yetkili, “Can sorunundan ortalarında tansiyon yaşanıyor” diyor. Ayrıyeten ilçede duble yollara gereksinim olmamasına karşın 500 kişi nüfusu olmayan köylere bile duble yol yapılıyor. Belediye Lideri Ünal Çetin “Acil işlerimiz yapılmazken önceliklerimiz olmayan işler yapılıyor. Gökçeada ile ilgili bilinmeyen bir ajandanın olduğunu düşünüyorum” dedi.

ADANIN BALCISI DA VAR

Seyahatimde “Gökhan’ın Bal Çiftliği”ne de uğradım. Konutunun bitişiğinde küçük bir işyeri. Burada Gökhan bal, eşi konut eserleri, kızı da el işleri satıyor. Üçünün de kasaları farklı. Gökhan balla ilgili bilinenlerin zıddını bana şöyle anlattı: “Bir insanın bal tüketimi bir çorba kaşığıdır. Fazlası bedenden dışarı atılıyor.”

Bademli Köyü’nde Türkler ve Rumlar kardeşçe yaşıyor.

ADADA EZAN SESİ DE, ÇAN SESİ DE DUYULUYOR

Bir vakitler çok sayıda Rum’un yaşadığı Gökçeada, göçlere sahne olmuş. Bademli Köyü’nde bir devir yalnızca Rumlar yaşarken, bugün köyde Türk ve Rumlar kardeşçe yaşıyor. Orada ezan sesi de, çan sesi de duyuluyor. Gençler ayrılırken, bilhassa yaşlı Rumlar Gökçeada’dan ayrılmayı, cet topraklarını terk etmeyi düşünmüyor.

Sözcü