34 yaşındaki Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni Halil Öztemel, birinci vazife yeri olan Van’ın Erciş ilçesinde 23 Ekim 2011’de arkadaşlarıyla kafede otururken 7.2 büyüklüğündeki sarsıntıya yakalandı.
Çöken binanın enkazı altında kalan Öztemel, 15 saat sonra çıkarıldı.
EMEKLİLİĞİ REDDETTİ
Öztemel, sarsıntıda iki bacağını kaybetti. Protez bacak takılan Halil Öztemel, kendisine teklif edilen malulen emekliliği reddederek, memleketi Konya’nın Kadınhanı ilçesinde çocukluk yıllarını geçirdiği Şakir Ersoy Ortaokulu’nda öğretmenliğini sürdürüyor.
BACAKLARI KANGRENE DÖNÜŞTÜ
Hiç aklında yokken zelzele gerçeğiyle karşılaştığını söyleyen Halil Öztemel, “Hiç aklımızda yokken zelzeleyle karşılaştık. Ne olduğunu anlayamadan binanın altında kaldık. 15 saat kurtarılmayı bekledik. Ankara itfaiyesi bizi kurtardı. Zelzelede arkadaşlarımı kaybettim. Enkazdan çıktıktan sonra Ankara’daki hastaneye uçakla götürüldüm. Bacaklarım hareketsizlikten ötürü kangrene dönüşmüş. Ameliyatla almak zorunda kaldılar.” dedi.
EMEKLİLİĞİ KABUL ETMEDİ, VAZİFESİNİN BAŞINA DÖNDÜ
Kendisine teklif edilen malulen emekliliği reddettiğini söyleyen Halil Öztemel şöyle konuştu:
“Zor bir süreç geçirdim lakin tekrar döndüm. Bana misyona devam edip etmeyeceğimi sordular, emekli olmam için bir hak verdiler. Ben tüm bunları kabul etmeyip sınıfa geri dönmek istedim. Zira bu mesleği hakikaten çok seviyorum. Okula gelip öğretmenlik yaptığım vakit güya bana bir terapi üzere oluyor. Sınıfta öğrencilerin ortasında bulunmak, okula gelip gitmek, bu havayı solumak; sahiden bana moral ve motivasyon manasında çok büyük yarar sağlıyor. Ben farklı tavsiyeler olmasına karşın, haftanın 5 günü yahut 7 günü okula gelerek öğrencilerin ortasında olmayı tercih ettim. Yöneticilerim de bana daima dayanak oldu, işimi kolaylaştırdılar.”
“ÖĞRETEBİLDİĞİMİ GÖRMEK BENİ MEMNUN EDİYOR”
Öğrencileriyle bir ortada olmanın kendisini memnun ettiğini tabir eden Öztemel, “Okulda öğrencilerle bir ortada olmak, bu havayı teneffüs etmek, öğrencilere bir şeyler anlatabilmek, öğrettiğimin dönütünü alabilmek, öğrencinin gözündeki ışığı görebilmek, bir şeyler öğrenme açlığını fark etmek, öğretebildiğimi görmek beni memnun ediyor.” diye konuştu.
“OKULUM VE ÖĞRENCİLERİM BENİ HAYATA BAĞLADI”
Yaşadığı zorlukların üstesinden okulu ve öğrencileri sayesinde geldiğini belirten Halil Öztemel, “Kolay değil, insan bir tırnağını kaybetse hüzünlenir. Benim iki bacağım yok. Demek ki rabbim herkese kaldırabileceği bir yük yüklüyor. Lakin mesleğim, okulumu ve öğrencilerim beni tekrar hayata bağladı diyebilirim. Ailemin de çok büyük dayanakları oldu. Çok şükür şimdiye kadar neden, diye bir soru sormadım? Orada ben birçok arkadaşımı kaybettim. Onlardan biri ben de olabilirdim. Orada hayatta kalmak için ekstra bir şey yapmadım, yapamazdım da. Oradan sağ çıkamayan arkadaşlarımdan biri de ben olabilirdim diye düşünerek, hayata daha da müspet yaklaştım. Yaşadığım zorluklar bana vakit zaman zahmet verse de arkadaşlarım ve etrafımdaki beşerler, hiçbir vakit bir şeylerin eksikliğini hissettirmediler. Her şeyin içine dahil ettiler” sözlerini kullandı.
HAYAT ÜZÜLECEK KADAR UZUN DEĞİL
Doğup büyüdüğü ilçede, çocukluğunun geçtiği okulda öğretmenlik yapmanın kendisine gurur verdiğini söyleyen Halil Öztemel şunları söyledi:
“Kendi memleketimde, doğum büyüdüğüm ilçede vazife yapıyorum. Bu da benim için büyük bir gurur. Ben de bu sıralarda, bu okul bahçesinde oynayan çocuklardan biriydim. Artık bu çocuklara eğitim veren bir beşerim. Bu da bana ayrıyeten gurur veriyor. Durumumla alakalı da bir eksiklik hissetmiyorum. Zira hayat çok uzun değil. Üzülecek ve gerilimle uğraşacak kadar da vaktimiz yok.”
Ensonhaber
