Kardeşinin vefatından bir ay sonra yengesine kelamda dini nikah kıyan emekli imam Mehmet Emin Kaçkın’ın “Benden boşanmayacaksın” baskısına dayanamadığı için intihar eden Methiye Kaçkın’ın yürek yakan öyküsü Türkiye gündemine oturdu. İsmail Saymaz’ın “Zorbalığa Methiye” başlıklı yazısının akabinde bahtsız bayanın oğlu Muhammet Kaçkın, annesinin yaşadıklarını toplumsal medya üzerinden anlattı; Saymaz’a ve SÖZCÜ’ye teşekkür etti.
* Bu flood annemin, Methiye’nin öyküsüdür. Bir çocuğu olarak bu öyküyü anlatmamı sağlayan İsmail Saymaz ve Sözcü Gazetesi’ne, bu süreçte dayanak olan herkese teşekkür ederim.
* Kız kardeşim telefonla aramıştı beni, 7 Nisan 2019 akşamıydı. Sesi tedirgindi. Ne olduğunu sorduğumda babamız yengemizle berabermiş dedi. İdrak etmek için biraz zorlandım. Anlamadım uzun bir mühlet. Emin misin dedim. Kendisi söyledi dedi.
* Biraz sindirip, annemi aradım çabucak. Annem dedim duyduklarım gerçek mudur? Doğrudur dedi, pekala annem dedim, ben babamı da arayacağım. Onunla bir konuşacağım dedim.
* Bir gün bir haber alıyorsunuz. Yakın vakitte kanserden ölen amcanızın eşi ile babanızın bir arada olduğunu öğreniyorsunuz. Ben anlayamadım. Lakin birinci düşündüğüm şey annem oldu.
* 30 yıl düşünün, meskenden dışarı çıkmamış, aman laf gelmesin diye. Çocuklarına bakmak dışında bir şey yaşamamış bir bayan. Emek verdiği yalnızca konutu olmuştu. Onurlu bir bayandı.
“KARDEŞİMİN KARISIYLA BERABERİM”
* İyi biriydi de annem, hani iyi manzarası olan değil de, etrafındaki herkese en az bir hoşluğu dokunmuş olan ancak berbatlığı varsa bile yalnızca kendine olan bir bayandı.
* Annem olduğu için ne kadar memnun olduğumu anlatamam. Benim için harikaya yakın olan şeydi o.
* Kırılmıştı, 1000 km’den hissettim bunu. Karşısına kendisi için yapılabilecek en berbat şey çıkmıştı. Otuz yıl emek verdiği bir insan, bir gün çıkıp gelip “ben kardeşimin karısıyla beraberim, sana ne, seni ne ilgilendirir, hatta meskeninin alt katına onu da yerleştireceğim” diyor.
* 8 çocuk vermiş bayan, bir lira ekstra harcaması olmamış; keza kocası ayda elli lirayı bile çok görmüş kendisine, engelli çocuğunun maaş kartını da cebine atıp, onunla tatillere çıkmış biri.
“ÇOCUKLARINA BİR ŞEY OLUR”
* Annemin onuru incinmiş ruhu kırılmıştı. Lakin daha derin bir şey vardı. Korkuyordu. Aylarca birebir odayı paylaştığı adam bana karşı gelirsen çocuklarına bir şey olur, kardeşlerine bela olurum demişti.
* Bizim haberimiz olana kadar iç dünyasını zindan etmişti bayana. Korkup söylememişti bir şey annem.
* Aradım, Mehmet Emin’i (bundan sonra baba sıfatını kullanmak istemiyorum) ve nasılsın dedim. İyiyim dedi, bir şeyler duydum tek taraflı duymak istemiyorum anlat dedim. Ne duyduysan doğrudur dedi, ben yeniden de dinlemek istiyorum dedim. Anlatmadı, Urfa’ya geliyorum dedim. Tamam dedi
* Sonra oturup sindirmeye çalıştım. Ablamı aradım, anlattım, sinirlendik, çok sinirlendik. Alanya’ya geldi Fatoş, buluştuk ve ağlaştık biraz. Ablamı okuldan almıştı daha 12 yaşındayken, bir şey yapmamıştık, Mehmet Emin’in sebebi ise 12 yaşındaki kızının okuyup namussuz olacağını düşünmesiydi.
“KAPANIN, NAMUSSUZ MU OLACAKSINIZ?”
* Fatoş büyük bir eforla iki buçuk yılda açık öğretimden liseyi bitirip, bitirdiği yıl Eskişehir Almanca Öğretmenliği kazandı.
* Bizi dışarı çıkartmaz, kız kardeşlerime “Kapanın, namussuz mu olacaksınız?” kaygısı. Döverdi de bunun için. İşte bu adam bir imam ve de bizi yıllarca namussuz, dinsiz olarak nitelendirdikten sonra yeni ölen ağabeyinin karısını koynuna almıştı.
* Annemi her halde sindirmek için, hiçbir biçimde ekonomik özgürlüğü vermemişti ona, yılda bir kere bir yere götürür sonra da götürdüğü için arbede ederlerdi. Annem sekiz çocuğuna yemek yapabilmek için domates al dediğinde rezil ederdi onu.
Sözcü
